---

Het gebouw waarin de Casa da Cultura is gevestigd, wordt beschouwd als het oudste gebouw van de stad Betim. Volgens een beoordeling door IEPHA en andere bronnen vond de constructie plaats in de 18e eeuw, wat betekent dat het werd gebouwd door de eerste inwoners van de stad.



Gelegen nabij de oude kerk van Nossa Senhora do Carmo, al afgebroken, wordt aangenomen dat de bouw plaatsvond in dezelfde periode als de kerk. Volgens de historicus Geraldo Fonseca (1975, p. 60) kwam het verzoek om de bouw van een kapel voor de toewijding van Nossa Senhora do Monte do Carmo in 1753 van de bewoners van de Bandeirinhas-regio, die in 1754 werd beantwoord, toen dankzij bouw van de kerk, verscheen arraial van Capela Nova de Betim. Het huis werd gebouwd in de tweede helft van de 18e eeuw, in pau-a-pique (hout en koeienmest), en draagt ​​de sporen van de gebouwen uit de tijd van de bandeirantes.



Het huis werd aanvankelijk gebruikt als een herberg voor tropeiros die vanuit Goiás en São Paulo naar Sabará en andere mijncentra kwamen. Volgens de geograaf Terezinha Assis (1997, p. 11) betekende de strategische positie van het toenmalige kamp, ​​gelegen tussen het mijngebied van Rio das Velhas en de Pitangui-mijnen, dat er een troepenuitwisselingspost op de site werd geïnstalleerd, naast de landbouwontwikkeling bevorderen als een bron van voorziening voor mijnbouwgebieden. Omstreeks 1766 was Capela Nova het hoofdkwartier van een van de compagnieën van het eerste regiment van de hulpcavalerie van Sabará. Jaren later, na 1781, werd het infanterieregiment van Capela Nova do Betim opgericht, dat in 1788 werd gedoofd, bij decreet van koningin Maria I.

---