Als het eiland van de archipel dat het dichtst bij het Afrikaanse continent ligt, hebben het klimaat en het landschap duidelijk te lijden onder de droge en hete winden van de Sahara.
Met een oppervlakte van 622 km2 presenteert het op twee na grootste eiland van Kaapverdië een extreem vlak reliëf van afzettingsgesteenten met uitbarstende ontsluitingen in bepaalde gebieden.
Eiland van de duinen en de morna, paradijselijk en tropisch, van bijzondere schoonheid, waar ze het lange jaar lang de lange zandstranden regeren die de blauwgroene zee van lauw water kusten, het is in wezen een eiland van warme mensen die weet hoe je diegenen die daar willen wonen, kunt ontvangen, een seizoen van ontdekking en rust.
Het hoogste punt is de Pico d'Estancia met 390 meter. Ten noorden en ten westen van het eiland is het landschap enigszins verrassend door de uitgestrekte zandduinen die samen met verschillende oases van dadelpalmbomen en kokospalmen een woestijnlandschap vormen zoals de Viana-woestijn.
Een kleine joodse begraafplaats, naast een gloednieuw hotel aan het strand van Cruz, is een kostbaar overblijfsel, een getuigenis van de joodse gemeenschap die zich hier vestigde. In Rabil, de dichtstbijzijnde stad naar het vliegveld en de oude zetel van het graafschap, is de oude Moederkerk van S. Roque, de eerste van het eiland, gebouwd in 1801, te bewonderen. Als een curiositeit is Rabil ook de naam waarmee op dit eiland het "fregat", karakteristieke zeevogel van de archipel en met uitsterven bedreigd wordt. Een andere reden om deze plaats te bezoeken is de keramiek fabrieks-school waar het de bekende lokale stukken moet bewaren, wiens werk duidelijk Afrikaanse wortelmethodes gebruikt. Tussen dit dorp en Estância de Baixo ligt een vallei die rijk is aan vegetatie en waar kokospalmen en palmbomen de overhand hebben. Het landschap van dit gebied is te danken aan het bestaan ​​van een enorm hydrografisch stroombekken, dat wordt beschouwd als een van de grootste in Kaapverdië, zelfs als het water alleen in korte periodes tijdens het regenseizoen loopt; halfwandig met deze vruchtbaarheidsdemonstratie verrast de Viana-woestijn, een kleine Sahara, die herinnert aan de continentale oorsprong van het droge en droge klimaat dat kenmerkend is voor de archipel. De meest pittoreske dorpjes zijn echter de noordelijke landbouwsteden, João Galego, Fundo de Figueiras en Cabeça de Tarafes, tot aan het strand van Ervatão, een beschermd gebied waar rode schildpadden worden voortgebracht in de lente / zomer.

---

Prachtige en uitgestrekte stranden maken dit nog te ontdekken eiland de ideale plek voor liefhebbers van "zon en zee", diep duiken en vissen.
De contouren van de Boavista zijn ontworpen door een perfecte semi-woestijn omgeving, uitgestrekte en eenzame witte zandstranden, bekroond door een zee van kristallijn turkoois die resulteren in fantastische stranden die zich uitstrekken over 50 km rond het eiland.
Vertrekkend vanuit de belangrijkste plaats, Salrei, vindt u de kleinere stranden van Estoril en Cascais. Naar het zuiden strekken zich de immense stranden uit die de toekomst van dit eiland bepalen. De stranden van Chaves, waar de ruïnes van de oude keramische fabriek, Varandinha, Curralinho en Santa Monica nog steeds staan, zullen in de toekomst badzones van internationale projectie zijn.
In deze oversteek, hier en daar, waren grote uitgestrektheden van weelderige vegetatie, vol kokospalmen, mais en weiden, niet dit eiland dat het grootste ondergrondse waterbekken in de hele archipel bevat.
De nieuwe internationale luchthaven, de Rabil-Lacacão-structuurweg en de zeehaven, maken Boavista een van de eilanden met het grootste potentieel voor de ontwikkeling van Turismo de Mar, omdat het uitstekende omstandigheden biedt voor watersporten zoals windsurfen ", Duiken, diepzeevissen, waar je een grote verscheidenheid aan vissen kunt vinden, en diepzeevissen. De mogelijkheden om te verblijven, eens schaars en gecompenseerd door de gastvrijheid van de verzorgers, zullen snel en aanzienlijk toenemen door de bouw van hoteleenheden en toeristische dorpen.
In een andere richting, landinwaarts, over de North Valley, is het binnenlandschap woestijn. Er zijn kleine dorpjes waar hun inwoners, in een voortdurende strijd tegen de schaarste van water, volharden in het handhaven van de activiteit die de eerste was van het eiland: het houden van vee. In het regenseizoen wordt de bekende Boavista geitenkaas gemaakt. In de loop van 2 uur over de steden João Galego, Fundo das Figueiras en Cabeça dos Tarafes, bereikt u het strand van Ervatão, een beschermd gebied waar rode tartugas in de lente / zomer worden besprenkeld.
Boavista moet niet alleen worden beschouwd voor zijn zwemwonderen, maar ook voor zijn eilandjes en zones met een grote verscheidenheid en landschap, fauna en botanische waarde, interessante aspecten voor een verscheidenheid aan geliefden.
Tijdens een rondreis door het eiland, in het dorp Sal ​​Rei, worden we geconfronteerd met duidelijke tekenen van een rijk verleden waarin de Europese architectuur de boventoon voert. De overblijfselen van de zoutmijnen van de XVII, de belangrijkste bron van de economie van die tijd, vertaalt ook de gouden periode die het eiland in het verleden bereikte. Voor het dorp kunnen we de ruïnes bewonderen van het oude fort Duque de Bragança dat rust op een klein eiland, omringd door wateren die rijk zijn aan zeefauna en onderwatergezichten die zeer gewaardeerd worden door duikers.

---

De keuken van dit eiland is nauw verbonden met de belangrijkste activiteiten van de bevolking - vissen, wat zich vertaalt in prachtige typische gerechten op basis van verse vis en zeevruchten, en het fokken van vee (geiten) dat de bekende kaas traditioneel begeleidt. met zoet van papaja's. Samen vormen ze een grote delicatesse.
De lokale gastronomische specialiteit is de "Botchada".

---

Tropisch droog, met temperaturen rond de 25ºC gedurende het grootste deel van het jaar.

---