Guimarães is een Portugese stad in het district Braga, in het noorden en subregio van Ave (een van de meest geïndustrialiseerde subregio's van het land).

Het is de zetel van een gemeente en de meerderheid van de bevolking woont in de stad en haar perifere zone. De gemeente grenst in het noorden door de gemeente Póvoa de Lanhoso, in het oosten door Fafe, in het zuiden door Felgueiras, Vizela en Santo Tirso, in het westen door Vila Nova de Famalicão en in het noordwesten door Braga.

Het is een historische stad, met een cruciale rol in de vorming van Portugal, en dat telt meer dan een millennium sinds zijn oprichting, toen het werd aangeduid als Vimaranes. Deze plaatsnaam kan zijn oorsprong vinden in Vímara Peres in het midden van de 9e eeuw, toen het deze plaats tot belangrijkste regeringscentrum van de provincie Portucalense maakte dat het veroverd had voor het koninkrijk Galicië en waar het stierf.

Guimarães is een van de belangrijkste historische steden in het land en het historische centrum wordt beschouwd als Cultureel Erfgoed van de Mensheid, waardoor het zeker een van de grootste toeristencentra in de regio is. De straten en monumenten ademen geschiedenis en verrukken degenen die het bezoeken.

---

De Castreja-cultuur in het noordwesten van het Iberisch schiereiland heeft een sterke persoonlijkheid en een originaliteit die door iedereen wordt erkend.
De Martins Sarmento Society is een culturele instelling opgericht in 1881. Zijn waardevolle en gevarieerde erfgoed behoort tot het Archeologisch Museum "Martins Sarmento", de belangrijkste referentie van de castreja-cultuur in Portugal en een van de belangrijkste musea in de hele Europese ruimte waar dat cultuur werd gemanifesteerd.
Het dorp Caldas das Taipas is altijd een drukke en dynamische doorgangsplek geweest en een goede optie om even te stoppen, omdat het verschillende attracties heeft, waaronder een voormalig kuuroord. Het therapeutische gebruik van zijn wateren dateert uit het Romeinse rijk.
Thermische tapes. Deze spa werd al gebruikt in de tijd van de Romeinen, die daar badfaciliteiten bouwden.
Het cultuurmuseum van Castreja is de eerste ruimte gewijd aan de Castreja-cultuur, een autochtone cultuur die alleen in het noordwesten van het schiereiland bestaat en de culturele matrix is ​​van deze Atlantische regio van het Iberisch schiereiland. Het museum benadrukt het belang van deze cultuur, en vormt ook het eerlijke voorwendsel om hulde te brengen aan de wijze die hem bevrijdde van de mantel van betovering waarmee de Moren het eeuwenlang verborgen hielden.
De archeologische ruïnes van Briteiros zijn een buitengewoon bewijs van het bestaan ​​van een belangrijk primitief dorp, van pre-Romeinse oorsprong, behorende tot het algemene type van de zogenaamde "castros" in het noordwesten van Portugal.
Het stedelijk rehabilitatiebeleid van het historische centrum van Guimarães, gebaseerd op principes om middeleeuwse morfologie te beschermen en traditionele bouwtechnieken te herstellen en te behouden, wordt erkend op nationaal en wereldwijd niveau. Om deze reden werd het historische centrum van Guimarães door Unesco uitgeroepen tot werelderfgoed in 2001, rekening houdend met de uitzonderlijke waarde van dit architecturale complex, een authentiek getuigenis van de stedelijke ontwikkeling van de stad, met een enorme verscheidenheid aan formele en constructieve uitingen die verdienen te worden bewaard en gewaardeerd.

Kasteel. In de tiende eeuw beveelt de gravin Mumadona Dias, nadat hij weduwe geworden is, een klooster te bouwen in haar landgoed van Vimaranes - nu Guimarães.
Rua de Santa Maria. Het was een van de eerste open straten in Guimarães, omdat het bedoeld was als een verbinding tussen het klooster gesticht door Mumadona, omringd door het lagere deel van het dorp, en het kasteel in het bovenste deel van het dorp.
Plein van St. James. Volgens de traditie werd een beeld van de Maagd Maria door de apostel Jacobus naar Guimarães gebracht en in een heidense tempel geplaatst op een plein dat omgedoopt werd tot St. James's Square.
Kerk van Onze Lieve Vrouw van Olive. De oorsprong van Insigne en Royal Collegiate of Our Lady of Oliveira gaat terug naar het klooster gewijd aan de Verlosser van de Wereld, aan de Maagd van Santa Maria en aan de Heilige Apostelen, gesticht door gravin Mumadona Dias, rond 950.
Largo do Trovador. De herinnering aan de "eerste Portugese troubadour" wordt geassocieerd met deze wijde die zich ontwikkelt in een hellende ruimte en waar eerder een Pelourinho bestond.
Rua de Couros. Het ligt aan de Rua de Couros, het hart van de traditie van het looien en afromen van bont in Guimarães.
Set van tanks in Largo do Cidade. Aan het einde van de Rua de Couros en bij Largo do Cidade kunnen we de oude looierijfabriek Mirandas, Ferreira & Carvalho, Lda observeren die in de 20e eeuw stopte met werken. Deze fabriek was het resultaat van de unie van kleine fabrikanten die hier onafhankelijk van elkaar werkten. Als we naar deze structuur kijken, zien we dat deze vrij onregelmatig is en verschilt van de anderen in het leergebied.
Rua de Vila Verde. Deze straat bewaart aspecten van de manier waarop de stedelijke organisatie inspeelde op de behoeften van de arbeiders.
De straat van Ramada. Ramada Street is onlosmakelijk verbonden met de bruiningsindustrie en het industrialisatieproces van Guimarães.
Anchor Factory. De voormalige Ancora-fabriek, nu gerehabiliteerd voor het Living Science Centre, is een icoon van de constructieve typologie van Couros, die het pre-industriële architecturale universum liet zien dat werd geïnspireerd door de traditionele landelijke architectuur in de vorm van architectonisch ontwerp, en het aanpaste aan nieuwe functies.
Ramada Factory. In de hele Rua da Ramada onderscheidt zich het fabrieksgebouw António Martins Ribeiro da Silva, opgericht in de jaren 1930 en bekend als de Ramada-fabriek. Het Institute of Design is nu hier geïnstalleerd, als resultaat van een partnerschap tussen de gemeente en de universiteit van Minho.

---

Het feit dat Guimaraes de kiem heeft van het land van een vrouwelijk klooster, heeft veel van de gastronomie in de regio beïnvloed, vooral in de zoetwarenindustrie, zoals in de taarten van Guimarães en, vooral, spek in de lucht. Naast wat gebruikelijk is in Minho, zoals groene wijn, sarrabulho aardappelen, rojões, enz., Bestaat de zogenaamde "bolus" uit een soort brood (in de vorm van een pizza) geserveerd met varkensvlees, sardines of andere begeleidingen.

Typische gerechten uit de regio:

Kabeljauw met friet, geroosterd kalfsvlees, uienfilets, onder anderen
Zoete rijst, citroenkoekjes, rozijnen, biscuitgebak, onder anderen.

---

Omlijst tussen een vallei en heuvels en weg van de kust, de winters zijn koud en regenachtig en de zomer warm en enigszins vochtig, met de gemiddelde jaartemperatuur van 14 °.

---